Freehand Drawing in Jewelry Design 2018 - 2019

1 Jewel = 1 Ceremony  

Engagement - Wedding - Baptism - Awards - Sepulture

HND in Jewelry Design (2018 - 2020, Two years full-time). @ Public Vocational School of Levadia, Viotia, Region of Central Greece.  

Jewels charms us and at the same time we want to charm you ... 

Our endless desire is to distinguish ourselves from the crownd by the use of exogenous factors - jewelery, clothes - tendency, which is not unrelated to securing erotic preference with the ultimate goal of reproduction of the species.
It is also our starting point for the design theme of the first semester in freehand jewelry design.  

Since there is no charmer if there is no charm, be charmed in order to continue.

1 Κόσμημα = 1 Τελετή 

Αρραβώνας - Γάμος - Βάπτιση - Βράβευση - Ταφή 

Το κόσμημα στο ΔΙΕΚ Λιβαδειάς και στο Τμήμα Τεχνικός Χειροποίητου Κοσμήματος και Σχεδιασμού Κοσμήματος μας γοητεύει ενώ παράλληλα επιθυμούμε να γοητεύσουμε και εσάς... 

Η διαχρονική επιθυμία όλων να ξεχωρίσουμε με την χρήση εξωγενών παραγόντων - κόσμημα, ρούχο - τάση, η οποία δεν είναι άσχετη με την εξασφάλιση της ερωτικής προτίμησης με τελικό στόχο την αναπαραγωγή του είδους, αποτέλεσε και την αρχική μας αφετηρία για το Θέμα του Α' εξαμήνου στο ελεύθερο σχέδιο.

Εφόσον δεν υπάρχει γοητεία εάν δεν υπάρχει γοητευμένος /η γιαυτό γοητευτείτε ώστε να συνεχίσουμε.

Ταφή / πορεία προς μια άλλη ζωή / αναγέννηση 

 
Η στάση των Ελλήνων απέναντι στο θάνατο και οι απόψεις τους σχετικά με την πιθανότητα μεταθανάτιας ζωής ανακλώνται σε έθιμα ταφής όπως είναι τα κοσμήματα και κυρίως τα χρυσά ιδιαίτερα για τους επιφανείς πολίτες.  

Εδώ, στεφάνι κισσού, μέσα 4ου αιώνα π.Χ. Δίον, Αρχαιολογικό Μουσείο. 

Εκλογή / χειροτονία / ενθρόνιση  

Το ιερατικό εγκόλπιο δεν θεωρείται άμφιο, αλλά έμβλημα του επισκοπικού βαθμού στην Ορθόδοξη Εκκλησία, στη θέα του οποίου τόσο οι ένστολοι όσο και οι φιλαρμονικές μπάντες αποδίδουν τιμές στρατηγού. Για την Εκκλησία της Ελλάδος συμβολίζει την αξία της καθαρής καρδιάς και τη σφραγίδα και την ομολογία της πίστης ενώ καθιερώθηκε με Βασιλικό Διάταγμα το 1856.Το εικονιζόμενο ιερατικό εγκόλπιο ανήκε στο μητροπολίτη Kαισαρείας Παρθένιο* μαζί με τη χρυσοκέντητη μίτρα, την ποιμαντορική ράβδο και το κατατεθειμένο στα Iστορικά Aρχεία του Mουσείου σουλτανικό έγγραφο, που πιστοποιεί την ανάρρησή του στο μητροπολιτικό θρόνο.  

* Ο μητροπολίτης Παρθένιος της Καισάρειας της Παλαιστίνης ήταν Προκαθήμενος του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων και βυζαντινός βιβλιογράφος του 18ου αιώνα. 

Απολαύστε το στο Μουσείο Ελληνικού Πολιτισμού, Κουμπάρη 1 & Βασ. Σοφίας, στην Αθήνα.

Βάπτιση / Εισαγωγή / Ονοματοθεσία  

Η ακολουθία της Βάπτισης, όπως τελείται σήμερα, αποτελείται από δύο μέρη:  

1. Το εισαγωγικό μέρος που ονομάζεται Κατήχηση και αποτελείται απόπροβαπτισματικές ευχές και ευχές αφόρκισης, την ομολογία απόταξης τουΣατανά, σύνταξης με το Χριστό και βεβαίωσης της πίστης.  

2. Το κύριο μέρος, που περιλαμβάνει τον αγιασμό του νερού και του λαδιού, τηχρίση με το αγιασμένο λάδι, τη βάπτιση με τριπλή κατάδυση, τη χρίση με το άγιομύρο, την ένδυση, την τριχοκουρία, την απόλουση, την εισαγωγή στο ιερό βήμακαι τέλος την μετάληψη του Σώματος και Αίματος του Χριστού.  

Εδώ, ένα βραχιόλι ασημένιο για τον νεοφώτιστο πιστό με αθηναϊκό νόμισμα (τετράδραχμο "αρχόντων", 228 -197 π.Χ.).  

Δημιουργία της χαράκτριας Ζωής Γκλαβάνη (2000).

Το ιερό μυστήριο του γάμου 

Για την Εκκλησία, η ένωση των χεριών συμβολίζει το τέλειον της ενώσεως αυτών των δύο ανθρώπων, που αποφασίζουν από κοινού και με την ευλογία της Εκκλησίας να ζήσουν μέχρι τέλους μαζί. 
Πρόκειται για μια πολύ συμβολική πράξη και γεμάτη ιερότητα τελετουργία. Ο ιερέας λαμβάνοντας τα χέρια των μελλονύμφων εκείνη την στιγμή ιερουργεί. 
Δεν είναι απλή η κίνηση. Χρειάζεται αυτή η άρμοση να λαμβάνει ιδιαίτερο χρόνο, ώστε όχι μόνον οι μελλόνυμφοι, αλλά και οι παριστάμενοι να συναισθάνονται το συμβολισμό και την ιερότητα της στιγμής.
Η άρμοση των χειρών αποτελεί θα λέγαμε το σήμα κατατεθέν, της σαρκικής ενώσεως των μελλονύμφων. Από εκείνη τη στιγμή δένονται οι δύο άνθρωποι σε ένα σώμα και πορεύονται στη ζωή τους πάντα ενωμένοι.
Εδώ, βραχιόλι ασημένιο επίχρυσο, με συρματερή τεχνική (filigree), εν μέρει χυτό, με γυάλινες πέτρες, σπαστό σε δύο. Ωραίο δαντελωτό δείγμα που φορέθηκε σε χωριά κυρίως της Αττικής και της Βοιωτίας. 

Υ.Γ. Η δαντελωτή όψη αυτών των συρματερών θεωρήθηκε ότι συγγενεύει με τα ευρωπαϊκά κοσμήματα του πρώιμου 19ου αι., μιας τεχνικής γνωστής ως cannetille.

Η λέξη αρραβώνας προέρχεται από το εβραϊκό erabon, που σημαίνει «εγγύηση, ενέχυρο» και ήρθε στην ελληνική κοινωνία από τις εμπορικές συναλλαγές των Ελλήνων με τους Φοίνικες. 

Παλιότερα, ο αρραβώνας είχε σκοπό την πνευματική γνωριμία του ζευγαριού και των δυο οικογενειών. Ειδικά, αυτόν που θα αρραβωνιαζόταν η κοπέλα συνήθως δεν τον γνώριζε καλά. 

Ο γαμπρός ζητούσε την κοπέλα από τον πατέρα και κατά την ανεπίσημη ή επίσημη (παρουσία ιερέα) τελετή η κοπέλα έπαιρνε δώρο από τον γαμπρό τουλάχιστον ένα συμβολικό κόσμημα με το οποίο την στόλιζε η πεθερά.  

Εδώ, βραχιόλι "Αρραβώνας Θράκης".  

Αναλυτικά, ένα βραχιόλι ασημένιο επίχρυσο, τριμερές στη μορφή, ανοικτό στο κάτω τμήμα, χυτό σε τρία μέρη, με χαρακτή χρονολογία 1807.

Η νύφη έδινε το εργόχειρο της στον αρραβώνα σαν σημάδι ότι δέχεται τον αρραβώνα και το γάμο που θα γίνει. Για οποιονδήποτε λόγο που θα χάλαγε ο αρραβώνας η πεθερά έπρεπε να γυρίσει πίσω στη νύφη το σημάδι (εργόχειρο).

Επίσης, τότε γίνονταν τα προικοσύμφωνα, δηλαδή καθοριζόταν η προίκα που θα έπαιρνε ο γαμπρός από τη νύφη.  

Αφού συμφωνούσαν σε όλα και έδιναν υπόσχεση αρραβώνα καθόριζαν έπειτα την ημερομηνία. 

Υ.Γ. Σε περίπτωση που είχαμε γάμο από έρωτα, κατά τον αρραβώνα ο γαμπρός δεν έθετε καμιά αξίωση. Έπαιρνε ό,τι του δώσει ή γράψει στο προικοσύμφωνο ο πεθερός.

To be continued / Καλή Συνέχεια!