Η φωτογραφία μου
What motivates me to write this blog is my personal need to present my material into a coherent amount of work and communicate with other readers my views about education, trade, art and architecture in Greece and/ or the World.

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2014

In between past - present - future Part I

Αθήνα (κέντρο), Ελλάδα.
Athens (downtown), GREECE.

Ο Αείλανθος ο υψηλότατος (Ailanthus altissima), γνωστός και ως βρωμοκαρυδιά, βρωμόδεντρο ή βρωμούσα, είναι φυλλοβόλο δέντρο της οικογένειας των Σιμαρουβοειδών (Simaroubaceae). Είναι ιθαγενές της βόρειας και κεντρικής Κίνας, της Ταϊβάν και της Βόρειας Κορέας. Αντίθετα από άλλα μέλη του γένους Αείλανθος (Ailanthus), απαντάται σε εύκρατα κλίματα αντί σε τροπικά. Μεγαλώνει γρήγορα και μπορεί να φθάσει το ύψος των 15 μέτρων σε 25 χρόνια. Ωστόσο, έχει μικρή διάρκεια ζωής και σπάνια ζει πάνω από 50 χρόνια.
Στην Κίνα το δέντρο αυτό έχει μια μακρά και πλούσια ιστορία. Γίνεται αναφορά σ’ αυτό, στο παλαιότερο δείγμα κινέζικου λεξικού και απαριθμείται σε αμέτρητα κινεζικά ιατρικά κείμενα για την υποτιθέμενη ικανότητά του να θεραπεύει ασθένειες που κυμαίνονται από ψυχικές ασθένειες μέχρι αλωπεκία. Οι ρίζες, τα φύλλα και ο φλοιός του δέντρου χρησιμοποιούνται ακόμα και σήμερα στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική, κυρίως ως στυπτικό, ενώ η ρητίνη του ως θυμίαμα στους Ινδουϊστικούς ναούς.
Ο αείλανθος μεταφέρθηκε για πρώτη φορά από την Κίνα στην Ευρώπη γύρω στο 1740 και στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1784. Ήταν ένα από τα πρώτα δέντρα που μεταφέρθηκαν στην Δύση, σε μια εποχή που η ευρωπαϊκή τέχνη επηρεαζόταν από τα κινέζικα πρότυπα και θεωρήθηκε αρχικά ως δείγμα για έναν όμορφο κήπο. Παρόλα αυτά, ο ενθουσιασμός υποχώρησε αμέσως όταν οι κηπουροί είδαν ότι έβγαζε συνέχεια παραφυάδες και είχε αποκρουστική οσμή.
Παρά το γεγονός αυτό, χρησιμοποιήθηκε ευρέως ως ένα δέντρο για τους δρόμους των πόλεων κατά ένα μεγάλο μέρος του 19ου αιώνα. Το 1840 το φυτό ήταν ήδη αρκετά διαδεδομένο στις Η.Π.Α. ως καλλωπιστικό και ήταν διαθέσιμο από φυτώρια. Στην Ελλάδα ο αείλανθος φυτεύτηκε για πρώτη φορά στον Εθνικό Κήπο (τότε Βασιλικό) από το Βασιλιά Όθωνα.
Πηγή: Βικιπαίδεια.

Ailanthus altissima /ˈlænθəs ælˈtɪsɨmə/, commonly known as tree of heaven, ailanthus, or in Standard Chinese as chouchun (Chinese: 臭椿; pinyin: chòuchūn; literally: "foul smelling tree"), is a deciduous tree in the Simaroubaceae family. It is native to both northeast and central China, as well as Taiwan. Unlike other members of the genus Ailanthus, it is found in temperate climates rather than the tropics. The tree grows rapidly and is capable of reaching heights of 15 metres (49 ft) in 25 years. However, the species is also short lived and rarely lives more than 50 years.
In China, the tree of heaven has a long and rich history. It was mentioned in the oldest extant Chinese dictionary and listed in countless Chinese medical texts for its purported ability to cure ailments ranging from mental illness to baldness. The roots, leaves and bark are still used today in traditional Chinese medicine, primarily as an astringent. The tree has been grown extensively both in China and abroad as a host plant for the ailanthus silkmoth, a moth involved in silk production. Ailanthus has become a part of western culture as well, with the tree serving as the central metaphor and subject matter of the best-selling American novel A Tree Grows in Brooklyn by Betty Smith.
The tree was first brought from China to Europe in the 1740s and to the United States in 1784. It was one of the first trees brought west during a time when chinoiserie was dominating European arts, and was initially hailed as a beautiful garden specimen. However, enthusiasm soon waned after gardeners became familiar with its suckering habits and its foul smelling odour. Despite this, it was used extensively as a street tree during much of the 19th century.
Source: Wikipedia.





Νομίζω ότι η παρακάτω φωτογραφία δείχνει όσο καμιά άλλη, την ποιότητα του ίχνους μιας  ανθρώπινης εγκατάστασης στο κέντρο της Αθήνας που κατεδαφίστηκε - έγινε παρελθόν - καταστράφηκε.

Τροφή για σκέψη.







I think the photo above shows more than any other, a trace of the quality of life of a certain human settlement in the city center now being demolished - a past that is being destroyed.



Food for thought.

1 σχόλιο:

  1. i like the way you see things around you,μου αρέσει ο τρόπος που κοίτας τον γύρω σου...και όχι μόνο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή