Οι φωτογραφίες μου / My photos
Γλυπτική - "Το Δελφικό Φώς" του Γεράσιμου Σκλάβου, μάρμαρο (1965 -1966).
Sculpture - "The Light of Delphi" by Gerasimos Sklavos, marble (1965 - 1966).
Στον κήπο του ξενοδοχείου Αμαλία, Δελφοί, Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας.
At the garden of Amalia Hotel, Delphi, Region of Central Greece.
http://www.amaliahoteldelphi.gr/
Σκλάβος Γεράσιμος
(1927 Ντομάτα Κεφαλλονιάς - 1967 Levallois-Perret, Paris).
O Γεράσιμος Σκλάβος ήταν διαπρεπής έλληνας γλύπτης «των μεγάλων όγκων», με διεθνή αναγνώριση και απροσδόκητο τέλος. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους γλύπτες του 20ου αιώνα.
Μαθήτευσε κοντά στον Μιχάλη Τόμπρο (1950-1956) και συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι με υποτροφία του ΙΚΥ έως το 1960. Μετά από μία σύντομη περίοδο θητείας στην παραστατική απεικόνιση, στη διάρκεια της οποίας ενδιαφέρθηκε για την ψυχογραφική και συγχρόνως αφαιρετική απόδοση της ανθρώπινης μορφής, ο Σκλάβος πέρασε το 1959 στην αφαίρεση. Αντλώντας έμπνευση από τη φύση και τα στοιχεία της, δούλευε κυρίως με σκληρά υλικά (γρανίτη, χαλαζίτη, μάρμαρο, πορφυρίτη και σπανιότερα με σίδερο ή ξύλο), δημιουργώντας συνθέσεις περίοπτες, στο πλαίσιο κυρίως της γεωμετρικής και σε ορισμένες περιπτώσεις της οργανικής αφαίρεσης.
Sklavos Gerasimos
(1927 Ntomata, Kefalonia - 1967 Levallois-Perret, Paris).
Gerasimos Sklavos was a Greek sculptor of "large volumes", with international recognition and unexpected end. He is considered one of the most important sculptors of the 20th century.
He studied close to Michael Tompros (1950-1956) and continued his studies in Paris with a scholarship from IKY until 1960. Though his artistic life, he drew inspiration from nature and its elements, working primarily with hard materials (granite, quartzite, marble, porphyry and rarely with iron or wood), creating prominent compositions, especially in the context of the geometric and in some cases organic abstraction.
Πάνω σε μία πλάκα από πεντελικό μάρμαρο θα χαράξει το μανιφέστο της τέχνης του:
Α' εργαστήριο της γλυπτικής - Στη γη ή στο διάστημα με φως ήλιου, με κεραυνούς, με φωτιά - αυτοδιευθυνόμενο ή τηλεδιευθυνόμενο - σταθμοί τηλεδιευθύνσεως, τηλεκινήσεως - Ολυμπία, Ακρόπολις, Δελφοί - Φως η αρχή της δημιουργίας του σύμπαντος - Φως - κίνησις - ταχύτης = φως - διαπλανητικό φως - άπειρες διαστάσεις - Ήχος αναγνωρίσεως στο διάστημα – SKLAVOS.
On a plate of pentelic marble will pave the manifesto of his art:
A' workshop of sculpture - On Earth or in space with light sun, lightning, fire - self-managed or teledirected - Olympia Acropolis, Delphi - Light the beginning of the creation of the universe - light - movement - velocity = light - interplanetary light - infinite dimensions - Audio recognition in space - SKLAVOS.
To 1960 εφηύρε ένα μηχάνημα που εκτινάσσει οξυγόνο και ακετυλένιο κι έτσι μπορούσε να δουλεύει και να χαράζει εξαιρετικά σκληρές πέτρες, όπως ο πορφυρίτης λίθος της Αιγύπτου και οι γρανίτες της Βρετάνης. Την τεχνική του αυτή ονόμασε τηλε γλυπτική.
Η πρώτη διάκριση για τον νεαρό γλύπτη ήλθε το 1961, όταν κέρδισε το πρώτο βραβείο στην Μπιενάλε νέων καλλιτεχνών στο Παρίσι. Την ίδια χρονιά, ο Κριστιάν Ζερβός οργάνωσε την πρώτη του έκθεση στην γκαλερί Cahiers d’ Art του Παρισιού. Μέχρι τον πρόωρο θάνατό του συμμετείχε σε πληθώρα εκθέσεων σε όλο τον κόσμο και απέσπασε τα εύσημα του κόσμου της τέχνης, με χαρακτηρισμούς, όπως «ο μεγαλύτερος γλύπτης του 20ου αιώνα μετά τον Τζιακομέτι».
Back in 1960 he invented a machine that ejects oxygen and acetylene so he could work and engrave extremely hard stones such as porphyry stone of Egypt and granites of Brittany. The technique is called tele glyptiki.
The first distinction for the young sculptor came in 1961 when he won first prize at the Biennial of young artists in Paris. The same year, Christian Zervos organized the first exhibition at the gallery Cahiers d 'Art of Paris. Until his untimely death he participated in several exhibitions around the world and won the praise of the art world, with descriptions such as "the greatest sculptor of the 20th century after Giacometti."
Τη διετία 1965-1966 δημιουργεί το περίφημο γλυπτό από πεντελικό μάρμαρο "Δελφικό Φως" το οποίο στήθηκε στον κήπο του ξενοδοχείου Αμαλία στους Δελφούς.
Θα γράψει για το έργο του αυτό: "Στους Δελφούς λαμπάδιασε η ψυχή μου. Τα σκήπτρα κατέχει το φως. Πρέπει να τρέξεις γιατί το φως είναι λίγο και θα τελειώσει. Τρέξε, τρέξε, μοιράζουν το φως και είσαι μόνος".
During 1965-1966 creates the famous sculpture of Pentelic marble "the light of Delphi" which was erected in the garden of Amalia Hotel in Delphi.
He writes about this work: "In Delphi, my soul illuminated. What rules is light. You must run because the light is little and it will end. Run, run, the light spreads itself and you're alone".
Το φως παίζει σημαντικό ρόλο στο έργο του Σκλάβου:
Αρχή του σύμπαντος είναι το φως. Φως η αρχή του σύμπαντος, η αρχή της δημιουργίας. Οι διαστάσεις, κατά τη γνώμη μου, είναι άπειρες, όπως το φως. Φως - κίνησις - χρόνος - άπειρον. Ιδέα - φως - αρχή του σύμπαντος. Φως - ταχύτης - κίνησις - χρόνος - άπειρον - χάος - δημιουργία - ρυθμός. Τι είναι ψυχή; Είναι φως. Φως - κίνηση - ζωή - ψυχή. Φως - δημιουργία. Η ιδέα έχει άπειρες διαστάσεις, άρα είναι φως. Το φως συνδέει το σύμπαν και τα πάντα εξαρτώνται απ' αυτό. Φως, φωτιά τα πρώτα στοιχεία της πρώτης γλυπτικής, διανοίας - δημιουργού. Μπορούμε να μεταβιβάσουμε τη σκέψη μας με την ταχύτητα του φωτός. Μπορούμε να δουλέψουμε τους σκληρότερους γρανίτες και πέτρες με φωτιά. Μπορούμε να μεταβιβάσουμε τη σκέψη χωρίς τεχνικές δυσκολίες. Άρα αισθητική επανάστασις πρώτον, μετά τεχνική... Διαστάσεις δεν υπάρχουν, δύο ή τρεις ή τέσσερις όπως ισχυρίζονται μερικοί μέχρι τώρα, αλλά όπως το φως έχει άπειρες διαστάσεις και προς όλες τις κατευθύνσεις, έτσι και το σύμπαν. Απλώς έχουν επινοηθεί για να μπορέσουμε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας. Εάν το φως και η φωτιά είναι αρχή της δημιουργίας, τότε με το φως και τη φωτιά θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε, να προσθέσουμε αλλά και να αφαιρέσουμε ή να αλλάξουμε μορφή του σύμπαντος.
Light played an important role for Sklavos:
Principle of the universe is light. Light the beginning of the universe, the beginning of creation. The dimensions, in my opinion, are infinite, like light. Light - movement - time - forever. Idea - light - beginning of the universe. Light - velocity - motion - time - forever - chaos - creating - rate. What is soul? It's light. Light - movement - life - soul. Light - create. The idea has infinite dimensions, so it is light. The light connects the universe and everything depended on it. Light, fire the first elements of the first sculpture, intellectual property - copyright. We may transfer our thinking at the speed of light. We can work their hardest granites and stones with fire. We can convey the thought without technical difficulties. So aesthetic revolution first, then technique ... Dimensions are not two or three or four as some claim so far, but as light has infinite dimensions and in all directions, so the universe. Simply designed to be able to reach an understanding between us. If the light and the fire is the beginning of creation, then with light and fire will be able to create, add and subtract or change the form of the universe.
Το 1965 παρουσιάζει έργα του στην Αθήνα, στα Παναθήναια της Γλυπτικής στου Φιλοπάππου, ενώ η Εθνική Πινακοθήκη αποκτά το γλυπτό του "La Passante" από πεντελικό μάρμαρο. Την επόμενη χρονιά διοργανώνεται η τελευταία του ατομική έκθεση στο Χίλτον της Αθήνας, ενώ δημιουργεί το γλυπτό από γκρίζο γρανίτη "Η φίλη που δεν έμενε", που θα αποδειχθεί μοιραίο για τη ζωή του. Το βράδυ της 28ης Ιανουαρίου 1967 δεν υπήρχε φως στο ατελιέ του, εξαιτίας μιας καμένης ασφάλειας. Προσπαθώντας να ανέβει στο υπνοδωμάτιο του στο επάνω πάτωμα, σκόνταψε στο ογκώδες γλυπτό. Αυτό μετακινήθηκε και τον καταπλάκωσε, συντρίβοντάς του τον θώρακα και τον αυχένα. Ο Γεράσιμος Σκλάβος είχε χάσει τη ζωή του από το ίδιο του το δημιούργημα.
In 1965 he presents his works in Athens at the Panathenaic Festival of Sculpture at Filopappou, while the National Gallery acquires the sculpture "La Passante" of pentelic marble. The following year he held his last solo show at Hilton Athens, while creating the sculpture of gray granite "A friend that did not stay there" that will prove fatal to his life. On the evening of January 28, 1967 there was no light in the studio because of a scorched security. Trying to climb in the bedroom on the top floor, he stumbled to the massive sculpture. This moved and crushed him, crushing his chest and neck. Gerasimos Sklavos was killed by his own creation.
Την ίδια ημέρα είχε ολοκληρώσει ένα ακόμη σπουδαίο έργο του, το γλυπτό από πεντελικό μάρμαρο "Η τελευταία ενόραση" για το οποίο έγραψε: "Κι αν μείνει μες στο σκοτάδι, γράψε με τα μάτια της ψυχής".
On the same day he had completed another important project, a sculpture of pentelic marble named "The last insight" for which he wrote: "And if you stay in the dark, write with the eyes of the soul."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου